Direction : Eight ♥

 czeeeeeeeeeeść :3

dodaję wam dzisiaj rozdział, pisałam go w niecałą godzinę, bo mnie wena dorwała.

byłam na lodowisku i wkładając pierwszy raz łyżwy na nogi, umiałam jeździć xDD hahah, możecie być ze mnie duuuumni. ^.^

wracając od rozdziału, myślę, że najgorszy nie wyszedł.

liczę na wasz a opinię. 

do napisania!.xx

Perrie.

-'...If I close my eyes, I can see your smile,
I can hear the laugh, I loved and I can't get enough...-zanuciłam, wprawiając struny w delikatne drganie.-I can pull you closer in a moment, just like this,
I can stop the world, with only just your kiss...'

-Kiedy mu to zaśpiewasz?-usłyszałam cichy głos Nialla za sobą.

-Nie wiem Niall.-westchnęłam delikatnie odkładając przedmiot, uważając by go nie uszkodzić. Niall za bardzo dbał o Ally – swoją gitarę.-Jak na razie ledwo co podnoszę gitarę. Nawet nie widzę strun.-zaśmiałam się cicho.

-Zawsze to ja mogę zagrać, nie? Sam chcę zobaczyć minę Zayna gdy mu zaśpiewasz tę piosenkę.-usiadł obok mnie gładząc mnie po ramieniu.-To nie jest byle co, Pezz. Tak chcesz wyrazić swoje uczucia Zaynowi. Wiem, że to nie jest łatwe, bo sam srałem w gacie przed wyznaniem Ally, że ją kocham. Ale się udało i praktycznie się nie rozstajemy.-uśmiechnął się pocieszająco.

-Mówisz o Ally - Ally czy gitarze?-uniosłam brwi, na co zachichotał.

-O Ally - Ally. Ale w sumie z gitarą też się zgadza.-spojrzał na drewnianą Als.-Ale moja Ally, Ally z Mullingar...kocham ją Perrie. Nawet nie wiesz jak bardzo. Gdy mam wolne od razu lecę do domu i staram się spędzać z nią dużo czasu. Czasem boję się, że ją stracę przez ciągłe wyjazdy i koncerty. Kocham śpiewać, ale przestaje mi się to podobać, gdy czuję, że się od siebie odsuwamy.

-Nie długo do niej wrócisz.-uściskałam go mocno. Niall był jedyną osobą, zaraz po Zaynie, z którą mogłam rozmawiać bez skrępowania o wszystkim. Zaczynając od opowieści o kupionej ostatnio bieliźnie, a kończąc na sprawach łóżkowych. Nie żebym nie ufała Carrot Monsterowi, ale czasami mam wrażenie, że robi sobie ze mnie jaja. Jest dzieckiem cyrku, a nie dzieckiem tzn, w naszych czasach 'prawdziwego życia'. Ale tak czy tak kocham go bardzo mocno.-Obiecuję, ci to. Nawet gdybym miała po nią pojechać i ściągnąć ją tutaj do Londynu.-poczułam mocniejszy uścisk ze strony blondyna.

-Kocham cię Perrie.-wyszeptał.

-Ja ciebie też braciszku.-pogładziłam go po plecach. Trwalibyśmy jeszcze dłużej w uścisku gdyby nie oślepiający nasz flesz od strony drzwi.

-Awwwwwwwww!-Zayn spojrzał na ekran aparatu.-Jesteście słodcy.-uśmiechnął się do nas.-A co tam macie?-spojrzał na stolik, a ja szybko zgarnęłam kartki do siebie.

-A niiiiiiic.-wyszczerzyłam się.

-Chodźcie bo zrobiłem obiad.

-Obiaaaaaaaaaaaaaad!-krzyknął Niall i tyle go było. Uniosłam kąciku ust w niewielki uśmiech i zaczęłam przygodę z podnoszeniem się z łóżka.

-Daj łapkę.-Zayn wysunął dłoń i pomagając mi wstać, przysunął mnie do siebie obdarzając słodkim pocałunkiem. Natychmiast się od niego odsunęłam.

-Piłeś?-chłopak pokręcił głową i chwycił mnie za rękę.

-Tylko doprawiałem mój specjał. Wiesz, że nie piję Perrie.

-Tak, wiem. Przepraszam.-w odpowiedzi jedynie się uśmiechnął.

~pół godziny później~

-O mój boże.-westchnął Niall, kładąc dłonie na brzuchu.-Chyba doświadczyłem poobiadowego orgazmu.-wysapał. Zaśmiałam się i popatrzyłam na tańczącego Zayna. Gangam Style dopadł i jego. Zresztą nie tylko jego. Zayn,Niall,El,Dani i ja zawsze go tańczyliśmy gdy chcieliśmy zdenerwować Lou, który go nienawidzi. Biedak zawsze chowa się w łazience.

-Wiedziałem, że wam posmakuje.-wykrzyknął i tanecznych krokiem posprzątał talerze ze stołu.

-Chyba się do was wprowadzę.-wyszczerzył się blondyn.

-Możesz zamieszkać w pokoju obok naszej sypialni. Co prawda chciałam tam wrzucić wszystkie graty ze szkoły i niepotrzebne rzeczy, ale to może poczekać.-uśmiechnęłam się.

-Kocham cię Perrie.-Niall zahipnotyzował mnie oceanicznym odcieniem swoich soczewek.

-Masz konkurencję, Leprachaunie.-rzucił Malik.

-Chyba macie.-mruknęłam. Zwrócili się w moją stronę.

-Ach..! Wiem, że kochasz też Lou, ale nie jest tak słodki jak ja i Niall. Właściwie to tylko ja i...

-Jackson jest w Londynie.-przerwałam Zaynowi, trzymającemu szklankę z wodą. Chociaż teraz to już jej nie było. Rozbiła się na drobne kawałeczki, zalała część stołu i podłogę.

-CO?!-wrzasnął Zayn.-Dzwonił do ciebie?!

-Zayne spokojnie.

-Dzwonił?-spytał ponownie, kipiąc ze złości.

-Tak, ale..

-Ja pierdole, zabiję gnoja!-krzyczał chodząc w kółko. Jackson Levine to mój były chłopak, zostawiłam go dla Zayna i chyba to go boli i za to się wścieka. Mówiąc w skrócie – chce się na mnie zemścić.-Gdzie jest twój telefon?

-Po co ci on?-wiedziałam po co, ale byłam ciekawa czy powie mi o swoich zamiarach.

-Pezz, przecież powiedział, że zabije gnoja więc...

-Niall!-spojrzałam na niego piorunująco.

-Co?

-Oh, nic.-warknęłam przewracając oczami i wstając z krzesła. Powolnym krokiem, ruszyłam do salonu.

-Gdzie masz ten telefon?-Zayn wyprzedził mnie i stanął przede mną.

-Zmień ton.-powiedziałam spokojnie.

-Daj mi ten pieprzony telefon!-warknął zastawiając mi drogę.

-Możesz mówić ciszej? Mamy gościa jakbyś jeszcze nie zauważył.-machnęłam dłonią wskazując na zszokowanego całym zajściem Nialla.

-Daj.Mi.Ten.Telefon.-wysyczał, chwytając mnie za nadgarstki.-Słyszysz?

-Zayn uspokój się!-Niall krzyknął na tyle głośno, by Malik na niego spojrzał.

-Możesz mnie puścić?-spytałam gdy ścisnął moje ręce mocniej.

-To mi go daj.-krzyknął mi w twarz.

-Jesteś wściekły na niego, a wyżywasz się na mnie.

-Ja się wyżywam?-nie dowierzał.

-Zgadza się.

-Ja?

-A ja kurwa ściskam cię za nadgarstki tak mocno, że nie czujesz palców kretynie?!-wykrzyczałam nie mogąc już dalej mówić spokojnie. Patrzyłam na niego wściekle, co chyba go ruszyło bo puścił moje ścierpnięte ręce.-Nie masz prawa mnie dotykać nawet jeśli jesteś ze mną w związku!-warknęłam rozmasowując ręce. Nie biorąc pod uwagę co pomyśli sobie o mnie teraz Niall, uderzyłam z Zayna w twarz.-Nie odzywaj się do mnie i nie dotykaj!-krzyknęłam czując wilgoć w swoich oczach.-I masz ten cholerny telefon. Wsadź go sobie w dupę.-warknęłam, wyjmując go z kieszeni. Otworzyłam tylną klapkę, wyciągnęłam baterię i kartę. Chciał telefon, nie kartę to proszę bardzo. Złożyłam go ponownie w całość i rzuciłam w niego.-Wychodzę.-chwytając kurtkę i czapkę, wyszłam z domu trzaskając drzwiami. Zanim doszłam do furtki słyszałam jeszcze swoje imię, ale nie zwracałam na to uwagi. Skierowałam się w stronę domu mamy. Nie miałam do niej daleko, zaledwie cztery ulice. Mimo to dotarłam do niej cała zlana potem. Delikatnie zapukałam do drzwi i po chwili ujrzałam uśmiechniętą rodzicielkę.

-Boże, Perrie coś ty ze sobą zrobiła!? Chcesz być chora? Dziecko jesteś taka nie odpowiedzialna!-wciągnęła mnie za rękę do domu i kazała się przebrać w jakieś ubrania Zayna, które kiedyś zostawił u moich rodziców. Piętnaście minut później weszłam do salonu w szarych dresach Zayna i bluzie z nadrukowanymi kanapkami, zapewne należącej do Niallera. Z pomocą mamy usiadłam na kanapie i otrzymałam wielki kubek herbaty. Kobieta usiadła na fotelu naprzeciwko mnie i spojrzała wyczekując na jakiekolwiek słowa z mojej strony.

-Jason wrócił do Londynu.-zaczęłam, choć widząc minę mamy nie był to zbyt dobry początek.

-Jak to wrócił?-oburzyła się.-Miał się z tobą nie kontaktować.

-Zadzwonił przedwczoraj i mówił coś o tym, że mogę zacząć żałować swojej decyzji i dostanę za swoje.-upiłam łyk napoju.

-Skąd on ma w ogóle twój numer? Zmieniłaś go przecież.

-Nie mam pojęcia mamo, ale wiem, że jego plan ma już nogi.-westchnęłam.

-To znaczy?-uniosła pytająco brew.

-Pokłóciłam się z Zaynem. O Jasona.

-To dla tego masz takie sine nadgarstki?-spytała. Przeniosłam swój wzrok na ręce i faktycznie nadgarstki były sine. Nie odpowiedziałam.-Nie masz się co denerwować, ufam Zaynowi i wiem, że nie zrobi ci krzywdy,ale widocznie zaszłaś mu za skórę więc żeby cię przywołać do porządku złapał cię za ręce. Im mu dogryzałaś, tym był bardziej zły i bum! Mamy sine łapki.-wyjaśniła. Moja mama kocha Zayna jak swojego syna i zawsze wynajdzie pretekst, żeby go bronić, przez co zapomina o swojej jedynej córce. Jonnie rzadko bywa w domu, ale ZZ jej dziecka nie zastąpi.

-To nic takiego.-naciągnęłam rękawy.

-Chyba będę musiała was odwiedzić.-wyciągnęła telefon z kieszeni. Chwilę w nim szperała i odłożyła go na stolik.-Ubieraj się, a ja pójdę wziąć kilka ubrań i pomieszkam sobie z wami do porodu.

-Ale mamo!-zaprotestowałam.

-Nie Perrie.-odwróciła się będąc na schodach.-Nie chcę, żeby ten kretyn zniszczył to co jest między tobą, a Zaynem.-tyle jej było. Westchnęłam głośno i chwyciłam czarny płaszcz Horana, w którym zwykłam chodzić, odkąd przebywa u nas 69 godzin na dobę. Tak wiem, że doba ma 24h , ale Horan siedzi u nas ile wlezie, a 69 to dobra liczba by to określić. Cholera!...Hazza czuwa! Yeaah, moja Styles-mania się ujawnia. Chyba przestanę przeglądać facebook'a, twitter'a i blogi Directionerek.

~~~

-Nie wsiądę z nim do auta.-krzyknęłam widząc Zayna za kierownicą.

-Perrie, kochanie nie odstawiaj szopek, dobrze? Kłócić się będziecie w domu, do którego widzę, że szybko nie dojedziemy.-westchnęła mama.-Teraz usadź swoje cztery litery na siedzeniu obok Niallera i jedziemy.-powiedziała i wsiadła na miejsce pasażera.

-Chyba masz gorączkę mamo.-mruknęłam pod nosem i odwracając się od nich ruszyłam w stronę ulicy, na której mieszkałam z Zaynem.

-Perrie! Wracaj tu natychmiast!-usłyszałam krzyk matki. Ignorując rodzicielkę szłam dalej, napawając się świeżym,zimowym powietrzem.-Perrie!

-Pezz!-ten głos rozpoznałabym wszędzie. Odwróciłam się i uśmiechnęłam.

-Co tam Niall?

-Gdzie ty masz zamiar iść na tych chudych patykach?-spojrzał na moje...patyki, unosząc zabawnie brwi. Mimowolnie się zaśmiałam.

-Do domu..chyba.-mruknęłam.

-Z takim brzuchem?-teraz roześmiałam się całkowicie.

-Kocham cię mój ty mały książę.-uśmiechnęłam się wesoło. Chłopak wyciągnął do mnie rękę, którą zaraz chwyciłam. Przygarnął mnie do siebie i ucałował w czoło.

-Ja też cię kocham księżniczko. A teraz chodź, pojedziemy do domu, napijemy się herbatki,zjemy naleśniki, które zrobi nam twoja mama i wyjaśnicie sobie wszystko z Zaynem, okej?

-Te naleśniki są bardzo kuszące. Do tego jogurt truskawkowy, dżem jagodowy,musztarda i ogórki kiszone, co ty na to?-poruszyłam brwiami i z uśmiechami wróciliśmy do auta.